De paradox van het schrijfonderwijs: we weten hoe het moet, maar wie doet het?

In september verscheen in de Vlaamse krant De Morgen een artikel waarin werd beweerd dat studenten die instromen aan de universiteit “niet meer kunnen schrijven”. Het artikel kreeg heel wat weerklank in de media en zorgde voor een oprisping van verwijten aan het adres van het funderend onderwijs, met als rode draad: er moet meer aandacht gaan naar de ontwikkeling van schrijfvaardigheid in het primair en voortgezet onderwijs. In deze bijdrage verken ik het probleem en zoek naar oplossingen. Dat levert een schijnbare paradox op: op basis van wetenschappelijk onderzoek lijken we over heel wat bruikbare recepten te beschikken voor effectief schrijfonderwijs, maar veel animo om te koken lijkt er niet te zijn.

Deel dit artikel